Wydarzenia

Pomysłodawczyni i organizatorka akcji Anna Opęchowska-Ciak

W tym roku wszystkie wydarzenia mają inny charakter niż latach ubiegłych. Pandemia wymusiła szereg zmian i ograniczeń. W tym trudnym czasie nie możemy zapomnieć jednak o osobach, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej, osobach samotnych i nieporadnych życiowo. Dlatego dzielnicowa gminy Teresin, sierż. szt. Anna Opęchowska-Ciak, mimo iż dwa tygodnie temu urodziła dziecko, nie zwalnia tempa. Razem z prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Mieszkańców Gminy Teresin “IMPULS” Agnieszką Ptaszkiewicz organizują pomoc dla najbardziej potrzebujących.

Sierż. szt. Anna Opęchowska-Ciak zawsze pomagała innym. Nie tylko tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej, ale także życiowej. Dlatego też wstąpiła do Policji. Dwanaście lat temu rozpoczęła służbę w sochaczewskiej komendzie, a cztery lata później zorganizowała pierwszą Niebieską Gwiazdkę. U jej boku stoi zawsze Agnieszka Ptaszkiewicz, prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Mieszkańców Gminy Teresin „IMPULS”. To one zorganizowały akcję charytatywną, w którą zaangażowało się liczne grono mieszkańców oraz darczyńców, którzy mieszkają także poza granicami kraju. Jak co roku zbierają żywność długoterminową, środki czystości, sprzęt AGD, artykuły szkolne i zabawki. Dzięki ich zaangażowaniu i pomocy ludzi dobrej woli, co roku udaje się zorganizować pomoc na święta dla wielu rodzin. Paczki trafiają do najbardziej potrzebujących tuż przed Wigilią. W poprzednich latach policjantka niczym Święty Mikołaj zjawiała się z podarunkami, wywołując na twarzach ludzi uśmiech, wdzięczność i łzy szczęścia. Dzięki pomocy darczyńców, niektóre dzieci po raz pierwszy w życiu dostały prezenty.

Sierż. szt. Anna Opęchowska-Ciak służy w Policji od września 2008 roku. Od początku służbę pełniła w posterunku w Teresinie. Zawsze jest zaangażowana w swoje działania. Odwiedzała potrzebujących nawet będąc w zaawansowanej ciąży. Jej kilkuletni synowie też dzielnie pomagają podczas akcji. Dwa tygodnie temu, dzielnicowa powitała na świecie córeczkę – Anię, więc nie będzie mogła uczestniczyć w działaniach tak aktywnie, jak w ubiegłych latach, ale obdarowani na pewno będą mieli okazję spotkać się z dzielnicową.

mł. asp. Agnieszka Dzik

Źródło: KPP w Sochaczewie

1 grudnia 1943 roku rozegrała się największa w okupacyjnej historii Teresina tragedia.

W tym dniu w odwecie za wysadzenie kilkanaście dni wcześniej pociągu, Niemcy rozstrzelali obok ówczesnej stacji kolejowej Szymanów 20 Więźniów przywiezionych tu z warszawskiego więzienia Pawiak. Wszyscy Więźniowie pochodzili z terenu powiatu sochaczewskiego, miało to być skuteczną przestrogą dla miejscowej ludności przed podobnymi akcjami. Rozstrzelanych wywieziono w nieznane dotąd miejsce.

Z tej okazji co roku mieszkańcy gminy Teresin oddają hołd i otaczają modlitewną pamięcią poległych Bohaterów. We wtorek 1 grudnia b.r. o godzinie 11.00 w niepokalanowskiej Bazylice sprawowana była Msza święta w intencji Rozstrzelanych. Przewodniczył jej o. Mariusz Książek, proboszcz Niepokalanowa, który we wstępie Eucharystii przybliżył wiernym historię egzekucji sprzed 77 lat. Po Mszy zebrani udali się na przydworcowy Skwer Niepodległości, aby złożyć kwiaty i zapalić znicze przy Pomniku 20 Więźniów z Pawiaka. Kwiaty złożyli wójt Gminy Teresin Marek Olechowski, wiceprzewodniczący Rady Gminy Lech Kaźmierczak, wicewójt Marek Jaworski, proboszcz o. Mariusz Książek a także dyrektor Szkoły Podstawowej w Szymanowie i prezes Stowarzyszenia ,, Teresin – Nasze Korzenie’’ Jarosław Żejmo. Ze względu na panującą pandemię ograniczona została w sposób zdecydowany liczba uczestników, organizatorzy zrezygnowali również z udziału pocztów sztandarowych miejscowych szkół i jednostek ochotniczych straży pożarnych.

Magda Rosa

Z ogromnym bólem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Magdy Rosy. Odeszła w wieku 35 lat. Mieszkanka Teresina od trzech lat zmagała się z chorobą nowotworową. Nowotwór w okresie remisji potrafi pozostawać naprawdę długo, jednak gdy ponownie daje o sobie znać, często uderza ze zdwojoną siłą. Niestety Magda nie zdołała odeprzeć kolejnego ataku choroby.

W tej nierównej walce wspierała ją córka Hania, najbliżsi i grupa „Ratujemy Roskę”. Każdy dzień był wyzwaniem, był trudem, który nad ranem 11 listopada zabrała śmierć. Zdecydowanie za wcześnie, zostawiła po sobie pustkę, która już nie znajdzie wypełnienia.

Tak żegna ją przyjaciółka Joanna Cieśniewska:

Zgasło światło. Ostatni oddech uleciał. Nikt nie wie, dokąd. Tu, między nami, już jej nie ma. Mam nadzieję, że powędrowała tam, gdzie spokój, szczęście i światło.

Kochała Zaz. Zatrzymajmy się dziś na chwilę. Pomyślmy o tym, jak krótkie i czasem pełne cierpienia jest życie. I czy śmierć na pewno wszystko kończy?

Madziu, piosenka dla Ciebie /ZAZ – Si jamais j’oublie, polskie tłumaczenie/

Przypomnij mi dzień i rok

Przypomnij mi, jaka była pogoda

Gdybym zapomniała,

Możesz mną potrząsnąć

A jeśli najdzie mnie ochota, żeby odejść

Zamknij mnie i wyrzuć klucz

Uszczypnij by przypomnieć

Powiedz, jak się nazywam

Jeśli kiedykolwiek zapomnę noce spędzone

Z gitarą i okrzykami

Przypomnij mi, kim jestem, dlaczego żyję

Jeśli kiedykolwiek zapomnę, jak to jest brać nogi za pas

Jeśli pewnego dnia ucieknę

Przypomnij mi, kim jestem, co sobie obiecałam

Przypomnij mi moje najśmielsze marzenia

Przypomnij mi moje łzy na policzkach

Gdybym zapomniała, jak bardzo kocham śpiewać

Jeśli kiedykolwiek zapomnę noce spędzone

Z gitarą i okrzykami

Przypomnij mi, kim jestem, dlaczego żyję

Jeśli kiedykolwiek zapomnę, jak to jest brać nogi za pas

Jeśli pewnego dnia ucieknę

Przypomnij mi, kim jestem, co sobie obiecałam

Och och och ooooch….

Przypomnij mi, kim jestem

Jeśli kiedykolwiek zapomnę, jak to jest brać nogi za pas

Przypomnij mi, kim jestem, co sobie obiecałam

Jeśl i kiedykolwiek zapomnę noce spędzone

Z gitarą i okrzykami

Przypomnij mi, kim jestem, dlaczego żyję

Przypomnij mi dzień i rok

Magdo! Na zawsze pozostaniesz w naszych sercach. Twój upór i nadzieja w walce z przeciwnościami losu pozostaną dla nas wielkim przykładem.

11 listopada każdego roku budzi w nas wiele emocji. Jest to czas zadumy i wspomnienia tych, którzy walczyli o naszą wolność. To czas, kiedy sięgamy po historię Polski i wspominamy minione czasy. Dzień ten pozwala uhonorować wielkich bohaterów walki o wolną i niepodległą ojczyznę. 11 listopada 1918 roku był przełomowym momentem nie tylko w dziejach Europy, ale przede wszystkim w dziejach Polski. Po 123 latach niewoli narodowej, powstańczych zrywów wolnościowych Polska odzyskała niepodległość. Dla upamiętnienia tego szczególnego dla naszego kraju wydarzenia, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 1937 roku ustanowił 11 listopada polskim świętem narodowym, które pozostało oficjalnie świętem państwowym do 1945 roku. Dopiero od 1989 roku możemy na nowo oficjalnie czcić pamięć Tych, którzy oddali życie abyśmy dzisiaj mogli żyć w wolnej Polsce. W tym roku święto ma szczególny wydźwięk, nie tylko ze względu na pandemię COVID-19 i związane z nią ograniczenia. To czas, kiedy słowa wspólnota, integralność i wolność nabrały szczególnie wyrazistego znaczenia.

W tym roku teresińskie obchody 102. rocznicy Odzyskania Niepodległości były ograniczone do Mszy św. za Ojczyznę w kościele parafialnym pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Szymanowie oraz złożenia kwiatów i wiązanek pod obeliskiem marszałka Józefa Piłsudskiego.

Tradycją tego dnia w Gminie Teresin był Marsz Niepodległości do Szymanowa oraz wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych i żołnierskich, które przyciągały na Skwer Niepodległości setki osób. Towarzyszyła temu zawsze podniosła i radosna atmosfera. W tym roku z uwagi na panującą sytuację epidemiczną niemożliwe było spotkanie w większym gronie, wspominanie i wspólne radowanie się z kolejnej rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości.

Podczas Mszy św. homilię wygłosił ks. proboszcz Robert Sierpniak.

–  Historia naszego narodu – niełatwa historia, pełna cierpień, pełna prześladowań. To historia, kiedy przez 123 lata nie mieliśmy własnego państwa, kiedy byliśmy podzieleni, kiedy byliśmy wyzyskiwani. W sposób cudowny przetrwała jednak polska mowa, przetrwała polska kultura, przetrwał naród, który dążył do jedności, do tego, żeby mógł decydować, co dla niego jest dobre i w jaki sposób to dobro wspólne budować. 102 lata temu stało się możliwe to, o czym marzyły pokolenie Polaków. Można było zacząć budować Polskę. Wiele minionych pokoleń cierpiało i oddawała życie, podejmując walkę w powstaniach, podejmując walkę o polskość, o język, o wiarę. To nie zostało bezowocne. To zaowocowało właśnie wtedy, kiedy przyszedł odpowiedni moment, aby się zjednoczyć i zbudować coś wspólnego. Taka postawa ważna jest także dziś. Nigdy nie można sobie pozwolić na stwierdzenie, że wystarczy już tego wspólnego budowania, bo wtedy zmarnuje się to, co zrobiły pokolenia wcześniejsze. Módlmy się do Pana Boga, dziękując za te wszystkie łaski, które otrzymaliśmy i prośmy o kolejne łaski dla nas wszystkich, za tych, którzy poświęcili życie dla Ojczyzny, aby ich ofiara przyniosła owoc w tych czasach – powiedział duchowny.  

Bezpośrednio po Mszy św. uczestnicy uroczystości udali się pod obelisk marszałka Józefa Piłsudskiego, gdzie delegacja władz samorządowych – przewodniczący Rady Gminy Bogdan Linard, wójt Marek Olechowski, jego zastępca Marek Jaworski, radny Hubert Konecki, sołtys Robert Ziomski oraz dyrektor Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika w Szymanowie Jarosław Żejmo – złożyli wiązanki kwiatów w narodowych barwach. Uroczystość zakończyło odśpiewanie a cappella hymnu narodowego.

Redakcja

 Tegoroczny Dzień Papieski miał wyjątkowy charakter. Przede wszystkim dlatego, że odbywał się w okresie pandemii koronawirusa, ale również dlatego, że obchodzony był w roku 100. rocznicy urodzin Jana Pawła II. Dzień Papieski obchodzony jest 16 października, jednak w Kościele Katolickim święto obchodzi się w niedzielę poprzedzającą ten dzień. Hasło Dnia Papieskiego 2020 to „Totus Tuus”.

Data 16 października została wybrana nie bez powodu. To właśnie wtedy w 1978 r. Karol Wojtyła został wybrany papieżem i przyjął imię Jan Paweł II. Abp senior Stanisław Nowak wspomina moment wyboru papieża i opowiada, jak celebrował to wydarzenie:

– Pamiętamy wielki dla nas dzień. 16 października usłyszeliśmy „Habemus papam” – mamy papieża. Polak papieżem! Co za szczęście! Co za radość! My w Krakowie, klerycy, zareagowaliśmy tym, że powstaliśmy i zaśpiewaliśmy wielkim głosem „Ciebie Boże wielbimy”. Później porwali mnie i jednego z księży przełożonych na ramiona i zanieśli do refektarza. Tam na kolacji cieszyliśmy się i szaleliśmy. Później pękły mury seminarium, wyszliśmy na ulice i klerycy krzyczeli „Mamy papieża!”

Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego „Totus Tuus” jest blisko związane z Janem Pawłem II. Karol Wojtyła, będąc jeszcze księdzem, wybrał to hasło na swoje biskupie zawołanie. Towarzyszyło mu ono aż do śmierci. „Totus Tuus” oznacza „Cały twój” i odnosi się do zawierzenia Bogu przez Maryję. Jak mówi abp senior Nowak, wtedy nie wiedzieliśmy jeszcze, z jak wielkim człowiekiem mamy do czynienia:

– Po raz pierwszy w historii mamy Ojca Świętego z Polski. Dodatkowo tak wielkiego, wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, ale teraz można go nazwać Wielkim Świętym. Pragniemy nawet, żeby był doktorem kościoła i wielkim, wielkim papieżem.

Z okazji tego dnia w Niepokalanowie, podobnie jak w wielu innych parafiach w całej Polsce, odbyła się zbiórka pieniędzy na stypendia dla uzdolnionej i niezamożnej młodzieży z małych miejscowości. Otrzymuje je ponad dwa tysiące osób z całej Polski. – Dzięki stypendiom mogą uczyć się i dostać na wymarzone studia. Te pieniądze to bardzo dobra inwestycja – mówi ks. Dariusz Kowalczyk, prezes Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia.

Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w 2000 roku – jako owoc pielgrzymki św. Jana Pawła II do ojczyzny w 1999 roku. W ciągu dwudziestu lat swojej działalności Fundacja objęła opieką kilkanaście tysięcy młodych ludzi z całej Polski zgodnie z wezwaniem Ojca Świętego do „nowej wyobraźni miłosierdzia”.

Redakcja, Źródło grafiki: dzielo.pl

   W 100-lecie Bitwy Warszawskiej – „Cudu nad Wisłą” i urodzin św. Jana Pawła II – w roku Jana Pawła II oraz beatyfikacji Stefana Kardynała Wyszyńskiego – Prymasa Tysiąclecia – 26 września 2020 r. w Niepokalanowie odbyła się kolejna, V już, jubileuszowa edycja „MAKSYMILIANALIÓW” pod patronatem wojewody mazowieckiego Konstantego Radziwiłła.  Do Niepokalanowa zawitały delegacje honorowych dawców krwi, energetyków, elektryków i elektroników, rodzin, krótkofalowców, dziennikarzy, drukarzy, parafii i świątyń pw. Świętego, szkół i stowarzyszeń noszących jego imię i wszystkich, którym jest bliski św. Maksymilian Maria Kolbe.

            Spotkanie rozpoczęto Różańcem o godzinie 8⁰⁰ w Kaplicy-Sanktuarium św. Maksymiliana. Od godziny 9⁰⁰ do 14⁰⁰ każdy chętny mógł oddać swoją krew w ambulansie zaparkowanym przed bazyliką w Niepokalanowie, by pomóc pacjentom przebywającym w szpitalach w ich walce z chorobami. O godzinie 10³⁰ w sali św. Bonawentury odbyła się prelekcja Zbigniewa Pogonowskiego, wnuka porucznika Stefana Pogonowskiego, który swym bohaterskim czynem zniszczenia bolszewickiej radiostacji pod Warszawą, dał początek wiekopomnemu zwycięstwu „Cudu nad Wisłą” w Bitwie Warszawskiej 1920 roku oraz Gala Wyróżnień, podczas której Społeczny Komitet Organizacyjny „MAKSYMILIANALIÓW” – Niepokalanów 2020 odznaczył m.in. o. prof. dr hab. Grzegorza Bartosika, prowincjała prowincji warszawskiej franciszkanów konwentualnych, o. Stanisława Piętkę, prezesa narodowego MI w Polsce i Jerzego Pędzisza, prezesa Klubu Honorowych Dawców Krwi przy Zespole Szkół Ochrony Środowiska i Usług w Elblągu Medalem Pamiątkowym XX Rocznicy Ustanowienia Św. Maksymiliana Marii Kolbego Patronem Honorowych Dawców Krwi w Polsce, a ks. prałata gen. bryg. rez. Sławomira Żarskiego, proboszcza parafii świętych Piotra i Pawła w Dębem Wielkim, ks. Prałata Zbigniewa Krasa, kapelana prezydenta RP, Marka Jaworskiego, prezesa Związku Gmin Związanych z Życiem i Działalnością św. Maksymiliana Marii Kolbego, Prof. Zbigniewa Krysiaka Prezesa Instytutu Myśli Schumana, Władysława Turka b. prezesa Katolickiego Stowarzyszenia Energetyków „NAZARET” w Częstochowie, Piotra Siocha,  lokalnego przedsiębiorcę, donatora „Maksymilianalii” i pośmiertnie porucznika Stefana Pogonowskiego Medalem Pamięci Polskiego Czynu Zbrojnego –  100-lecia Bitwy Warszawskiej 1920 roku – „Cudu nad Wisłą”. Natomiast Kapituła Suwerennego Orderu św. Maksymiliana Marii Kolbego uhonorowała orderem – zasłużonych w wieloletniej działalności społecznej na rzecz honorowego krwiodawstwa w Polsce i na rzecz organizacji corocznych uroczystości „MAKSYMILIANALII” – Marka Rogalewskiego, Honorowego Dawcę Krwi z Polowego Klubu Honorowych Dawców Krwi „ORLE GNIAZDO” Sulejówek, Henryka Michalskiego, Zasłużonego dla Województwa Wielkopolskiego i Zasłużonego dla Miasta i Powiatu Tureckiego oraz Grzegorza Świątka Zasłużonego Honorowego Dawcę Krwi z Błonia.

            Po uroczystości o godz. 12³⁰ odprawiona została uroczysta Msza Święta, której przewodniczył o. prof. UKSW dr hab. Grzegorz Bartosik OFMConv – prowincjał prowincji warszawskiej franciszkanów konwentualnych. Uroczystości zakończył franciszkański posiłek i Koronka do Miłosierdzia Bożego. W trakcie spotkania można było odwiedzić Kaplicę Wieczystej Adoracji, zapisać się do Rycerstwa Niepokalanej (MI) w Ośrodku Narodowym MI, zwiedzić Muzeum św. Maksymiliana i OSP Niepokalanów oraz kolekcję samochodów JPII czy dokonać zakupów w przyklasztornej księgarni.

Przypomnijmy, iż coroczną organizację niepokalanowskich spotkań przyjął na siebie Społeczny Komitet Organizacyjny, który zajmuje się promowaniem wiedzy o życiu i działalności świętego Maksymiliana. Promuje również honorowe krwiodawstwo oraz wszelką działalność charytatywno-społeczną. Kontynuuje on idee i misję pierwszego komitetu organizacyjnego powstałego przed Maksymilianaliami w 2016 roku. Pierwsze Maksymilianalia odbyły się 8 października 2016 roku.           

Redakcja

Zgodnie ze staropolską tradycją, w niedzielę 13 września 2020 r., odbyły się Dożynki Parafialne w Pawłowicach. Kłosom zbóż wplecionych w wieńce żniwne asystowały ciepłe promienie słońca i podniosły nastrój uroczystości dziękczynienia za plony, przede wszystkim zaś niebywały zapał mieszkańców poszczególnych wsi zaangażowanych w organizację tegorocznego Święta Plonów.

Rozpoczęła je Msza św. dziękczynna w intencji rolników w kościele parafialnym św. Bartłomieja Apostoła w Pawłowicach, której przewodniczył i homilię wygłosił ks. dr Jarosław Wojcieski, proboszcz parafii. Kaznodzieja przywitał licznie przybyłych do świątyni parafian i zaproszonych gości. Gospodarzami tegorocznych dożynek byli mieszkańcy Nowego Łuszczewka. Uroczystość dożynkowa rozpoczęła się poświęceniem wieńców żniwnych i procesją wokół pawłowickiej świątyni. W czasie ceremoniału dożynkowego podziękowano rolnikom za ich ciężką pracę oraz za tegoroczne zbiory. Na wszystkich przybyłych czekał tradycyjnie wypieczony dożynkowy chleb, którym ks. proboszcz dzielił się ze wszystkimi uczestnikami uroczystości.

W wydarzeniu wziął udział zastępca wójta Gminy Teresin Marek Jaworski.

– Tradycja składania dziękczynienia Bogu za plony, dary ziemi zbierane latem na polach i łąkach, której kultywowanie rozprzestrzeniło się po całej naszej Ojczyźnie, jest obecna w naszej gminie od wielu lat. Bardzo się cieszę, że wraz z mieszkańcami parafii w Pawłowicach mogłem uczestniczyć w tym święcie – powiedział Marek Jaworski.

Redakcja, Foto: Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pawłowicach

Miała się odbyć 27 marca, ale ze względu na pandemię COVId-19 i wprowadzone w naszym kraju obostrzenia, została odwołana. Teraz czas na nadrobienie zaległości. Już 18 września na trasę Ekstremalnej Drogi Krzyżowej wyruszą pątnicy, którym patronować będzie myśl przewodnia: „Droga Przebaczenia – Od zranienia do uzdrowienia”.

Tegoroczną Ekstremalną Drogę Krzyżową rozpocznie Msza św. o godzinie 20:00 w niepokalanowskiej bazylice, po której jej uczestnicy wyruszą na 43-kilometrową trasę biegnącą poprzez gminę Teresin.

Pomysłodawcą drogi jest ks. Jacek Stryczek i wspólnota Męskiej Strony Rzeczywistości. Na ogólnopolskiej stronie internetowej wydarzenia czytamy: Nie wiemy, czy po epidemii świat będzie lepszy. Gdy skończy się zagrożenie, chcemy być w lepszej formie, stać się lepszą formą samych siebie. EDK to pomysł na to, jak rozpocząć zmiany w swoim życiu. Opuść swoją strefę komfortu, by otworzyć się na nowe życie. Jeśli tkwisz tylko w tym, co znasz, Twoje życie się nie zmieni. Jeśli raz zaryzykujesz i zrobisz coś tak szalonego, jak całonocna wyprawa, znajdziesz w sobie inspirację do kolejnych zmian. EDK służy do tego, aby zmieniać swoje życie. Tu nie chodzi o sport, ale o zmianę życia.

Jak podkreślają organizatorzy, nie trzeba jakoś specjalnie się przygotowywać, ale dobrze być ogólnie sprawnym fizycznie, by znieść trudy wielogodzinnej nocnej wędrówki w zmiennych warunkach atmosferycznych. Radzą wyposażyć się w zwykłą odzież turystyczną stosowną do aury, dobre i wygodne buty, nieprzemakalną kurtkę oraz prowiant na drogę. Niezbędnym elementem tej marszruty jest krzyż. Przypominają jednocześnie, że Ekstremalna Droga Krzyżowa jest szczególnym spotkaniem z Panem Bogiem, podczas którego należy w całkowitym milczeniu rozważać mękę i śmierć Jezusa. Pomocne w tym mogą okazać się rozważania, które na tegoroczną edycję przygotowali członkowie Wspólnoty Indywidualności Otwartych, zmieniając abstrakcyjne prawdy na własne doświadczenia duchowe. Rozważania więc nie są napisane, raczej dobrze przeżyte. Dlaczego? Bo oparte są na owocach ich życia. To dzięki nim możemy bardziej zrozumieć, że EDK znaczy radykalną zmianę.

Zapisywać można się poprzez stronę www.edk.org.pl – tam wybieramy rejon Niepokalanów i wypełniamy krótki formularz.

Redakcja, Foto: post uczestnika EDK